De maan schuift van achter een wolkendek tevoorschijn, vader van achter een daglange zwijgzaamheid. De berg van zijn woede beklommen en afgedaald, daarna in stilte gedwaald over sombere vlaktes, vertelt hij weer als vanouds, hij praat alsof het zwijgen een vergissing is geweest die hij ongedaan kan maken. Vanaf de bok schildert hij het land dat in het westen steeds verder achter hem ligt, het Amerika van zijn bestemming. Behalve zijn wijngaard in Sonoma gaat hij er een automobiel kopen, een telefoon, een appartement met lift in San Francisco, als hij geld overhoudt een appartement met lift in New York. Op alles wat de vooruitgang te bieden heeft in het land waar alles groot en groots is neemt hij een optie. De grootsheid van het Amerikaanse denken en doen is een weerspiegeling van de weidsheid van het landschap en de belofte die het inhoudt, de inspiratie die het biedt. Ineens begreep de schilder hoe groot het doek was dat hij tot zijn beschikking had. Het reiken van de geest is het reiken van de sequoia’s. De vlaktes, Engel, zijn er even uitgestrekt als de hemelen. Jij, je zult je er thuisvoelen, wij zullen ons er thuisvoelen, met onze grote zielen. In het kleine landje waar we vandaan komen is alles ons een paar maten te klein, inclusief de moraal. Reis in gedachten alvast vooruit en leef je met al je zintuigen in, sper je neusgaten open, spits je oren. Ruik de olie die met een onvoorwaardelijk ja! onophoudelijk uit de grond wordt gepompt om de industrie te laten draaien, hoor de stoomfluit van de ambitie gillen over de prairies. Treinen denderen er voort over het staal dat het land van Atlantische tot Stille Oceaan ontsluit, doorsnijden het groen van valleien, spoelen het stof van woestijnen van zich af in malse regenbuien. Dwarsligger voor dwarsligger en rail voor rail, meter voor meter zou het continent worden veroverd op de weerbarstigheid. Doorzettingsvermogen, Engel, van de zuiverste soort. Oplossingsgerichtheid, innovatie, technisch vernuft. Denk aan al de bruggen die gebouwd moesten worden om de ene kant van het continent met de andere te verbinden, de ene een nog grotere uitdaging voor de ingenieursgeest dan de andere. Tunnels. Stel je de hoeveelheden springstof voor die nodig is geweest om zich een weg te banen door de hardste rotsen en gebergten, met vaak niet meer dan een voetlengte voortgang per dag. Wat er in het westen aan materieel en materiaal nodig was werd vanuit de industrie in het oosten niet over land maar over zee aangevoerd, zeilschepen in dienst van die geweldige logistieke operatie rondden de kaap van Zuid-Amerika en legden in de 200 dagen die het ze kostte de bijna 30 0000 kilometer af om hun vracht te lossen. Alle radertjes draaiden om die treinen te laten denderen, de radertjes van het geld, die van de politiek, de ondernemingszin. De arbeidsjaren die het heeft gekost, de manuren die erin zitten. Stel je de zon voor die genadeloos op de hoofden van al die arbeiders heeft gebrand, die hun nekken heeft gebruind en hun koppen onomkeerbaar verweerd, de sneeuw en de vorst die ze te verduren hebben gehad, de bevroren vingers, de verloren vingers, de armen en de benen die zijn verpletterd en verbrijzeld, de schedels. Mensenlevens heeft het gekost, mannen zijn voor de zaak gestorven, vrouwen verweduwd, kinderen ontvaderd. Doen wat moet om te komen waar je wilt, Engel, een continent ontginnen van kust tot Once upon a time in Calabashia, where the trees grow heavy with the fruits of imagination. kust, een land bewerken om ervan te kunnen oogsten, druivenranken planten om wijn te kunnen maken, heerlijke, troostrijke, diep weldadige wijn. Ook al wordt elke meevaller verrekend met twee tegenvallers en staat er tegenover elke prestatie van formaat een catastrofe van jewelste, je doet wat nodig is om die horizon dichterbij te brengen.